Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Μοναχικό εγώ ή ιδρωμένη προσπάθεια;


    
 Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος στη ζωή. Ακόμα και η απόφαση του να μην κάνεις τίποτα έχει συνέπειες στη ζωή σου… κούραση, μονοτονία, απομόνωση κ.ά. Αλλά αυτό το τίποτα το έκανες για κάποιο λόγο. Η προσωπικότητα σου, η προηγούμενη ζωή σου, η εικόνα του αύριο σε οδήγησαν σε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι που τελικά ήταν η επιλογή σου! Δυστυχώς όμως κάθε επιλογή έχει και συνέπειες… άρα ήταν η επιλογή σου με τις συνέπειές της.

Η κοινωνία είναι πραγματικά από ξεχωριστές, πραγματικά μοναδικές μονάδες. Ηλικιωμένοι, γυναίκες, άνδρες, παιδιά, άτομα με αναπηρία, πλούσιοι και φτωχοί έχουν κάτι να δώσουν… εν δυνάμει! Μπορούν να δράσουν εξυπηρετώντας το δικό τους όφελος ή να δημιουργήσουν κάτι ομαδικό και συνεργατικό που θα εξυπηρετεί όχι μόνο τη δική τους «ομάδα», αλλά την κοινωνία γενικότερα.

 «Πως προχωρώ;» είναι η σκέψη που με κυριεύει. 
Το «μαζί» είναι το μόνο που αξίζει και χωρίς ένωση και κοινή πορεία ο καθένας πραγματικά είναι αδύναμος. Χωρίς στήριξη, χωρίς συμπόρευση, χωρίς αληθινή συνεργασία φοβάμαι πως θα χαθώ σε αυτά που αποφεύγω. Το μοναχικό εγώ υπάρχει. Η αληθινή στήριξη για κάτι καλύτερο θέλει ιδρώτα.

Είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε ουσιαστικά;


Δεν υπάρχουν σχόλια: