...

Πραγματικά πόσο δύσκολο είναι 

να κάνω τον "καραγκιόζη" καθημερινά, 

για να νομίζουν όλοι πως είμαι καλά, 

ενώ μέσα μου πεθαίνω μέρα με τη μέρα.

Δεν φταίνε οι άλλοι. 

Εγώ φταίω......

που δείχνω σκληρή, ρηχή και αμετανόητη. 

Κανένας δεν μπορεί να με καταλάβει. 

Να με νοιώσει. 

 Στη ζωή μου,

δεν έχει τίποτα νόημα πια.

Μισώ τις Κυριακές. 

Μισώ τα απογεύματα. 

Μισώ όλα εκείνα που μου θυμίζουν,

τι λείπει απ'τη ζωή μου. 

Α.Π.