....

"....Απο τότε είσαι σκεφτική, μελαγχολική...
Απο τότε που ξύπνησες και είδες το πρόσωπο που αγαπούσες να μην είναι δίπλα σου πια, να μην είναι κοντά σου....
Απο τότε που κατάλαβες πως όλα τα όνειρα που έπλαθες  δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν. Που είδες τις ελπίδες σου να γκρεμίζονται μπροστά στα μάτια σου.
Τώρα πια το πρόσωπο αυτό είναι μακρυά σου. Ισως να είναι πιο χαρούμενο και πιο ευτυχισμένο έτσι, όμως εσύ είσαι πάντα θλιμμένη και γεμάτη πίκρα. Θυμάσαι τις όμορφες στιγμές που περάσατε μαζί. Ηταν τόσο γρήγορες και βιαστικές. Σιγά-σιγά φαίνονται όλο και πιο απόμακρες, πιο θολές, πιο ψεύτικες. Ομως πρόσεξε, μην γελαστείς, μην πεις πως ήταν ένα όνειρο απατηλό, μην νομίζεις πως απατήθηκαν οι αισθήσεις σου. Ολα ήταν αλήθεια. ΌΛΑ. Και πάνω απ' όλα, μη ζεις με ψευδαισθήσεις και πληγωμένες προσδοκίες. Αποχαιρέτισε αλύγιστη το πρόσωπο που φεύγει. Δες για τελευταία φορά τα αντικείμενα που συνδέονται μαζί του, που σου φέρνουν στη μνήμη τόσες και τόσες στιγμές που περάσατε μαζί. Ομως όχι. Δεν πρέπει να σε πιάνουν τα κλάματα. Μη σε πιάνει η συγκίνηση και το παράπονο. Δεν πρέπει να φανείς δειλή. Γιατί τα παρακάλια και τα δάκρυα, ταιριάζουν μόνο στους αδύνατους. Εσυ είσαι δυνατή μην το ξεχνάς. Τώρα το μόνο που πρέπει και μπορείς να κάνεις, είναι να αποχαιρετήσεις το όμορφο παρελθόν που δεν θα ξαναγυρίσει..."