Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014
Σάββατο 29 Μαρτίου 2014
Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014
Passenger - Let Her Go [Official Video]
Λοιπόν χρειάζεσαι το φως μόνο όταν καίει λίγο,
Σου λέιπει ο ήλιος μόνο όταν αρχίζει να χιονίζει,
Ξέρεις πως την αγαπάς μόνο όταν την αφήνεις να φύγει...
Ξέρεις πως ήσουν χαρούμενος μόνο όταν νιώθεις άσχημα,
Μισείς τον δρόμο μόνο όταν σου λείπει το σπίτι σου,
Ξέρεις πως την αγαπάς μόνο όταν την αφήνεις να φύγει...
Και την αφήνεις να φύγει...
Κοιτάς στον πάτο του ποτηριού
Ελπίζοντας πως κάποια μέρα ένα όνειρο θα διαρκέσει πολύ,
Αλλά τα όνειρα έρχονται αργά και φεύγουν τόσο γρήγορα...
Την βλέπεις όταν κλείνεις τα μάτια σου,
Ίσως κάποια μέρα θα καταλάβεις γιατί
Ό,τι αγγίζεις σίγουρα πεθαίνει...
Κοιτάς το ταβάνι στο σκοτάδι
Το ίδιο κενό συναίσθημα στην καρδιά σου,
Γιατί η αγάπη έρχεται αργά και φεύγει τόσο γρήγορα...
Λοιπόν την αφήνεις να φύγει...
Τρίτη 25 Μαρτίου 2014
Κυριακή 23 Μαρτίου 2014
Nick Vujicic (Μάθημα Ζωής)
....γιατί όταν θέλει ο Άνθρωπος μπορεί να κάνει τα ΠΆΝΤΑ.
Ο κάθε άνθρωπος γεννήθηκε για να εξυπηρετήσει κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Ο κάθε ένας απο εμάς είναι ξεχωριστός .Με τα δικά του ελλατώματα, τα δικά του χαρίσματα, τις δικές του αδυναμίες τους δικούς του φόβους και τη δική του ζωή. Αν ήμασταν όλοι ίδιοι εξωτερικά και εσωτερικά, ο κόσμος δεν θα είχε ΚΑΜΊΑ απολύτως αξία. Και δεν θα είχαμε να πάρουμε και να δώσουμε τίποτα ο ένας στον τον άλλο. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι γεννήθηκαν αρκετά διαφορετικοί. Πολύ πιο έξω απο αυτό που έχει συνηθίσει η "μάζα" να καλεί φυσιολογικό. Άνθρωποι πολύ πιο διαφορετικοί, που υστερούν σε εμφάνιση και σε σωματικές ικανότητες απο τον υπόλοιπο κόσμο αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να ακολουθήσουν τον δρόμο που ο Θεός επέλεξε για αυτούς. Άνθρωποι που η ψυχή τους έχει τόση πολύ δύναμη ώστε να μπορεί να επηρεάσει χιλιάδες εκατομμύρια ανθρώπους και να τους κάνει να καταλάβουν ότι δεν έχουν ουσιαστικά προβλήματα και ότι η ζωή μπορεί να γίνει πολύ πιο όμορφη και πολύ πιο συναρπαστική απ' ότι θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε. Πολλά μπράβο στον Άνθρωπο του παραπάνω βίντεο. Ενας Άνθρωπος διαφορετικός που έχει πολλά περισσότερα χαρίσματα και πολλές περισσότερες ικανότητες απο όλους εμάς που πιστεύουμε οτι είμαστε δυστυχισμένοι χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ιδιαίτερο λόγο... :/
Aιμιλία Παπαδοπούλου
Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014
....
"....Απο τότε είσαι σκεφτική, μελαγχολική...
Απο τότε που ξύπνησες και είδες το πρόσωπο που αγαπούσες να μην είναι δίπλα σου πια, να μην είναι κοντά σου....
Απο τότε που κατάλαβες πως όλα τα όνειρα που έπλαθες δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν. Που είδες τις ελπίδες σου να γκρεμίζονται μπροστά στα μάτια σου.
Τώρα πια το πρόσωπο αυτό είναι μακρυά σου. Ισως να είναι πιο χαρούμενο και πιο ευτυχισμένο έτσι, όμως εσύ είσαι πάντα θλιμμένη και γεμάτη πίκρα. Θυμάσαι τις όμορφες στιγμές που περάσατε μαζί. Ηταν τόσο γρήγορες και βιαστικές. Σιγά-σιγά φαίνονται όλο και πιο απόμακρες, πιο θολές, πιο ψεύτικες. Ομως πρόσεξε, μην γελαστείς, μην πεις πως ήταν ένα όνειρο απατηλό, μην νομίζεις πως απατήθηκαν οι αισθήσεις σου. Ολα ήταν αλήθεια. ΌΛΑ. Και πάνω απ' όλα, μη ζεις με ψευδαισθήσεις και πληγωμένες προσδοκίες. Αποχαιρέτισε αλύγιστη το πρόσωπο που φεύγει. Δες για τελευταία φορά τα αντικείμενα που συνδέονται μαζί του, που σου φέρνουν στη μνήμη τόσες και τόσες στιγμές που περάσατε μαζί. Ομως όχι. Δεν πρέπει να σε πιάνουν τα κλάματα. Μη σε πιάνει η συγκίνηση και το παράπονο. Δεν πρέπει να φανείς δειλή. Γιατί τα παρακάλια και τα δάκρυα, ταιριάζουν μόνο στους αδύνατους. Εσυ είσαι δυνατή μην το ξεχνάς. Τώρα το μόνο που πρέπει και μπορείς να κάνεις, είναι να αποχαιρετήσεις το όμορφο παρελθόν που δεν θα ξαναγυρίσει..."
Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014
Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014
Το Μονόγραμμα...
Σ’ αγαπάω μ’ ακούς;
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα «πίστεψέ με» και τα «μη.»
Μια στον αέρα μια στη μουσική,
εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω
κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.
Έτσι μιλώ για ‘σένα και για ‘μένα..
Επειδή σ’ αγαπάω και στην αγάπη
ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος
από παντού, για ‘σένα
μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.
Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,
σ’ έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,
πώς φιλάς, πώς λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε.»
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.
Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι,
πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.
Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.
~ Οδυσσέας Ελύτης~
The good always turns back to you...
Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε,
η μόνη σταθερή Αξία που μας έχει απομείνει είναι η Ανθρωπιά.
Κάνε το καλύτερο που μπορείς για τους συνανθρώπους σου,
χωρίς να ζητάς αντάλλαγμα και κάποια μέρα η ζωή θα στο ανταποδώσει.
.....γιατί σε αυτή τη ζωή
το καλό που κάνεις γίνεται ''μπούμερανγκ''
και γυρίζει πάλι πίσω σ'εσένα.
Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το αντίθετο.
Και επειδή οι πράξεις μας είναι οι αναμνήσεις
που μας συνοδεύουν στο ταξίδι της ζωής μας,
φρόντισε να έχεις τις καλύτερες!!!
Αιμιλία Παπαδοπούλου
Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014
Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014
Καληνύχτα!!!
Eίναι ότι ποιο φυσικό ...
κάθε άνθρωπος να βλέπει τον δικό του ορίζοντα.
Eίναι ό,τι ποιο αδιαμφισβήτητο ...
όλοι μας να ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό.
Eίναι ότι πιο χαζό ...
να διαφωνούμε για τους ορίζοντες μας.
Eίναι ότι πιο όμορφο και απλό,
η αγάπη ...
σαν τον κοινό μας ουρανό να μας ενώνει.
~Προμηθέας~
Η Σχολή των Θεών
Η μεγαλύτερη αυταπάτη του ανθρώπου,
είναι ότι μπορεί ν’ αλλάξει τις εξωτερικές συνθήκες,
ότι μπορεί να τροποποιήσει τον κόσμο.
Εμείς, μόνο τους εαυτούς μας μπορούμε ν’ αλλάξουμε,
να επέμβουμε στις διαθέσεις μας,
να τροποποιήσουμε τις αντιδράσεις μας,
να μην εκφράσουμε τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθουμε.
Το σύμπαν είναι τέλειο έτσι ακριβώς όπως είναι.
Το μόνο που πρέπει να αλλάξει είσαι εσύ!
~Elio D’ Anna~
Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014
Walking with a dream...
Πλάσε στη φαντασία σου την πραγματικότητα μέσα στην οποία θα ήθελες να ζεις!
Και κάνε τη φαντασία σου πράξη!
Και μάθε να ζεις έτσι!
Και δώσε πνοή στα όνειρα που έκανες για το μέλλον σου.
Και μην τα αφήσεις ποτέ να σβήσουν.
Γιατί τα όνειρα είναι τα φωτεινά αστέρια που οδηγούν τα βήματά σου,
στο ταξίδι της ζωής σου.
A.Π.
Τρίτη 11 Μαρτίου 2014
First kiss..
Tι συναισθήματα άραγε θα μπορούσε
να μας προκαλέσει ένα ΠΡΩΤΟ φιλί,
με έναν άγνωστο;;;
Ισως πολύ όμορφα! Γι'αυτό...
...φιληθείτε! Κάνει καλό!
Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014
H δύναμη της γνώσης
«Κάθε ψυχή είναι προορισμένη να αναδυθεί τέλεια, και κάθε πλάσμα στο τέλος θα φτάσει την κατάσταση τελειότητας. Οτιδήποτε είμαστε τώρα, είναι το αποτέλεσμα των πράξεων και των σκέψεων του παρελθόντος και οτιδήποτε θα είμαστε στο μέλλον θα είναι το αποτέλεσμα εκείνων που σκεφτόμαστε και πράττουμε σήμερα»
~Σουάμι Βιβεκανάντα~
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου η γνώση δίνεται απλόχερα. Ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση σε οποιαδήποτε σχεδόν πληροφορία. Η χρήση του Ίντερνετ έχει εκτινάξει αυτή τη δυνατότητα στα ύψη. Αυτή η ευκολία να κατέχουμε τη γνώση, σε σχέση με τον βομβαρδισμό πληροφόρησης που δεχόμαστε, μας έχει φέρει σιγά- σιγά μπροστά σε μια ιεροποίηση της γνώσης (της διανόησης).
Λέει ο Βιβεκανάντα:
«Μπορούμε να διαβάζουμε βιβλία όλη μας τη ζωή, μπορεί να γίνουμε πολύ διανοητικοί, αλλά στο τέλος να ανακαλύψουμε ότι δεν αναπτύξαμε καθόλου την πνευματικότητα μας. Δεν είναι αλήθεια ότι ένας υψηλός βαθμός διανοητικής ανάπτυξης, πάντα διαβαίνει χέρι με χέρι με μια αναλογική ανάπτυξη της πνευματικής πλευράς του ανθρώπου.
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου η γνώση δίνεται απλόχερα. Ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση σε οποιαδήποτε σχεδόν πληροφορία. Η χρήση του Ίντερνετ έχει εκτινάξει αυτή τη δυνατότητα στα ύψη. Αυτή η ευκολία να κατέχουμε τη γνώση, σε σχέση με τον βομβαρδισμό πληροφόρησης που δεχόμαστε, μας έχει φέρει σιγά- σιγά μπροστά σε μια ιεροποίηση της γνώσης (της διανόησης).
Στον αρχαίο κόσμο, η θεωρία με την πράξη δεν νοούνταν σαν δύο διαφορετικά πράγματα. Η γνώση, ήταν ένα μέσο, ένα βασικό εργαλείο με το οποίο ο άνθρωπος μπορούσε να αγγίξει και να ανακαλύψει τον «Γνώθι σ’ εαυτόν», την πληρότητα του Είναι του.
Λέει ο Βιβεκανάντα:
«Μπορούμε να διαβάζουμε βιβλία όλη μας τη ζωή, μπορεί να γίνουμε πολύ διανοητικοί, αλλά στο τέλος να ανακαλύψουμε ότι δεν αναπτύξαμε καθόλου την πνευματικότητα μας. Δεν είναι αλήθεια ότι ένας υψηλός βαθμός διανοητικής ανάπτυξης, πάντα διαβαίνει χέρι με χέρι με μια αναλογική ανάπτυξη της πνευματικής πλευράς του ανθρώπου.
Με το να μελετάμε βιβλία, καμιά φορά πλανιόμαστε και νομίζουμε ότι από εκεί βοηθιόμαστε πνευματικά. Αλλά αν αναλύσουμε τα αποτελέσματα της μελέτης των βιβλίων πάνω στον εαυτό μας, θα δούμε ότι στο τέλος μόνο η διανόηση μας αντλεί όφελος από τέτοιες μελέτες και όχι το εσωτερικό πνεύμα μας. Η ανεπάρκεια αυτή των βιβλίων σε ότι αφορά την επιτάχυνση της πνευματικής μας ανάπτυξης , είναι η αιτία, που αν και σχεδόν ο καθένας μας μπορεί να μιλάει περίφημα πάνω σε πνευματικά θέματα όταν έρχεται η ώρα της πράξης και του βιώματος μιας αληθινά πνευματικής ζωής, βρισκόμαστε τόσο φρικτά ανεπαρκείς»
Όπως λέει και ο Επίκτητος (στις Διατριβές Α/59-60) «Τα ωραία λόγια άλλωστε δεν λείπουν σήμερα. Τα βιβλία των Στωικών είναι γεμάτα τέτοια. Τι λείπει λοιπόν; Αυτός που θα τα εφαρμόσει, με έμπρακτη μαρτυρία υπέρ των λόγων. …»
Όταν αυτό δεν γίνεται έτσι, δεν ακολουθεί δηλαδή η εφαρμογή των γνώσεων, τότε με φυσικό τρόπο προκαλείται μια δυσαρμονία. Άλλα σκέφτεται το μυαλό μας, άλλα κάνει το σώμα μας, με αποτέλεσμα να υπάρχει σύγκρουση που μεταφράζεται σε άγχος. Οι άνθρωποι φαίνεται από πάντα να έχουν την τάση να πέσουν σ’ αυτή τη νοητική απάτη. Ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα, την πατρίδα της Φιλοσοφίας, όπου με την έννοια της Φιλοσοφίας εννοούσαν πάντα Γνώση και Εφαρμογή αυτής στη ζωή, το θέμα αυτό ήταν επίκαιρο, όπως φαίνεται στο παρακάτω απόσπασμα.
Όλα όσα σκεφτόμαστε, κατανοούμε και αποδεχόμαστε στο διανοητικό επίπεδο χρειάζεται να τα θέσουμε αμέσως σε εφαρμογή, ακόμη κι όταν αυτό απαιτεί μεγάλη προσπάθεια. Γιατί αυτή η προσπάθεια θα μας ελευθερώσει από το «κλουβί» της διανόησης και θα μας επιτρέψει να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που φράζουν το δρόμο μας και μας εμποδίζουν να ενεργούμε σύμφωνα με τα ιδεώδη της ζωής μας.
Υπάρχει μια παραβολή των Σούφι που αποτυπώνει πολύ καλά τα παραπάνω:
Ρώτησαν τον Σιμπλί: «Ποιος σε οδήγησε στην Οδό;» Και αυτός απάντησε: «Ένας σκύλος. Μια μέρα τον είδα σχεδόν νεκρό από τη δίψα, να στέκεται δίπλα στο νερό. Κάθε φορά που κοίταγε το είδωλο του στο νερό, τρόμαζε και τραβιόταν, γιατί νόμιζε πως ήταν ένα άλλο σκυλί. Τελικά ήταν τόση η ανάγκη της δίψας του, που έδιωξε το φόβο του και πήδησε στο νερό. Τότε, ως εκ θαύματος για τα μάτια του σκύλου, το «άλλο σκυλί» χάθηκε. Ο σκύλος βρήκε ότι το εμπόδιο ήταν ο ίδιος, το χώρισμα από αυτό που αναζητούσε ξαφνικά διαλύθηκε. Ήταν τόσο απλό. Με τον ίδιο τρόπο το δικό μου εμπόδιο χάθηκε, όταν κατάλαβα πως ήταν αυτό που πίστευα, πως ήταν ο εαυτός μου. Έτσι η Οδός μου πρώτο-φανερώθηκε από το φέρσιμο του σκύλου».
Καλώς ή κακώς, υπάρχει μια ανάγκη στον άνθρωπο που τον ωθεί να ψάξει, δεν ξέρει ακριβώς τι, αλλά ξέρει με σαφήνεια ότι κάτι λείπει, κάτι χρειάζεται. Όλοι κινούμαστε κάτω από αυτό το πλαίσιο και τολμώ να πω ότι αυτό είναι και η κινητήρια δύναμη της ζωής μας. Είναι άσκοπο να είμαστε απλοί θεατές της ζωής μας, αυτό δεν μας δίνει τίποτε άλλο παρά ένα κενό. Για να καλύψουμε όμως αυτό το κενό -απ’ ό,τι μας λέει μια πολύ παλιά παραβολή- χρειάζεται να το θέλουμε πολύ, να πιστεύουμε ότι μπορούμε, και καθημερινά να εργαζόμαστε γι’ αυτόν το σκοπό. Η αλήθεια δεν μπορεί να έρθει με ημίμετρα.
Ένας νέος πήγε κάποτε σε ένα σοφό και τον ρώτησε «Κύριε, τι να κάνω για να γίνω σοφός;» Ο σοφός δεν απάντησε. Ο νέος επανέλαβε την ερώτηση και αφού μάταια περίμενε απάντηση, έφυγε τελικά για να επιστρέψει την επόμενη ημέρα. Ξανάκανε τότε την ίδια ερώτηση πολλές φορές, μα πάλι απάντηση δεν πήρε. Το έκανε αυτό για τρίτη μέρα και τότε ο σοφός τον οδήγησε σε ένα ποτάμι. Όταν έφτασαν σε κάποιο σημείο που είχε αρκετό βάθος, ο σοφός, έπιασε το νέο από τους ώμους και του βούτηξε το κεφάλι μέσα στο νερό. Κάποια στιγμή μετά από λίγη ώρα τον ελευθέρωσε κι αφού τον άφησε να πάρει μερικές ανάσες τον ρώτησε: «Γιε μου, κάτω από το νερό τι ζητούσες περισσότερο»; Ο νέος απάντησε «αέρα, αέρα ήθελα». «Δεν θα προτιμούσες πλούτη, απολαύσεις, δύναμη ή αγάπη γιε μου;» «Όχι ήθελα αέρα, και σκεφτόμουν μόνο αυτό», απάντησε ο νέος ξανά. Τότε ο σοφός είπε: «Για να γίνεις σοφός, πρέπει να επιθυμείς τη σοφία με τόση ένταση, όση επιθυμούσες τον αέρα. Πρέπει να αγωνιστείς γι’ αυτήν, αποκλείοντας κάθε άλλο σκοπό».
Σύμφωνα με την αρχαία εσωτερική διδασκαλία, τρεις είναι οι άξονες μέσα από τους οποίους θα πρέπει να λειτουργεί ένας άνθρωπος, για να καταφέρει να λειτουργήσει σαν «μαθητής της ζωής».
Καλώς ή κακώς, υπάρχει μια ανάγκη στον άνθρωπο που τον ωθεί να ψάξει, δεν ξέρει ακριβώς τι, αλλά ξέρει με σαφήνεια ότι κάτι λείπει, κάτι χρειάζεται. Όλοι κινούμαστε κάτω από αυτό το πλαίσιο και τολμώ να πω ότι αυτό είναι και η κινητήρια δύναμη της ζωής μας. Είναι άσκοπο να είμαστε απλοί θεατές της ζωής μας, αυτό δεν μας δίνει τίποτε άλλο παρά ένα κενό. Για να καλύψουμε όμως αυτό το κενό -απ’ ό,τι μας λέει μια πολύ παλιά παραβολή- χρειάζεται να το θέλουμε πολύ, να πιστεύουμε ότι μπορούμε, και καθημερινά να εργαζόμαστε γι’ αυτόν το σκοπό. Η αλήθεια δεν μπορεί να έρθει με ημίμετρα.
Ένας νέος πήγε κάποτε σε ένα σοφό και τον ρώτησε «Κύριε, τι να κάνω για να γίνω σοφός;» Ο σοφός δεν απάντησε. Ο νέος επανέλαβε την ερώτηση και αφού μάταια περίμενε απάντηση, έφυγε τελικά για να επιστρέψει την επόμενη ημέρα. Ξανάκανε τότε την ίδια ερώτηση πολλές φορές, μα πάλι απάντηση δεν πήρε. Το έκανε αυτό για τρίτη μέρα και τότε ο σοφός τον οδήγησε σε ένα ποτάμι. Όταν έφτασαν σε κάποιο σημείο που είχε αρκετό βάθος, ο σοφός, έπιασε το νέο από τους ώμους και του βούτηξε το κεφάλι μέσα στο νερό. Κάποια στιγμή μετά από λίγη ώρα τον ελευθέρωσε κι αφού τον άφησε να πάρει μερικές ανάσες τον ρώτησε: «Γιε μου, κάτω από το νερό τι ζητούσες περισσότερο»; Ο νέος απάντησε «αέρα, αέρα ήθελα». «Δεν θα προτιμούσες πλούτη, απολαύσεις, δύναμη ή αγάπη γιε μου;» «Όχι ήθελα αέρα, και σκεφτόμουν μόνο αυτό», απάντησε ο νέος ξανά. Τότε ο σοφός είπε: «Για να γίνεις σοφός, πρέπει να επιθυμείς τη σοφία με τόση ένταση, όση επιθυμούσες τον αέρα. Πρέπει να αγωνιστείς γι’ αυτήν, αποκλείοντας κάθε άλλο σκοπό».
Σύμφωνα με την αρχαία εσωτερική διδασκαλία, τρεις είναι οι άξονες μέσα από τους οποίους θα πρέπει να λειτουργεί ένας άνθρωπος, για να καταφέρει να λειτουργήσει σαν «μαθητής της ζωής».
Αρχικά θα πρέπει να είναι αφοσιωμένος στην πνευματική αναζήτηση, δηλαδή να ζήσει στοχεύοντας να βρει τον Εαυτό του. Αφού ορίσει το στόχο και αφοσιωθεί σε αυτόν, θα πρέπει να ερευνήσει. Να ψάξει μέσα στο παρελθόν και στο παρόν -χωρίς προκαταλήψεις- την αλήθεια για το σκοπό που έχει θέσει, με θάρρος και πολύ δουλειά. Και τέλος, όλα αυτά που έμαθε και κατανόησε θα πρέπει τώρα να τα εφαρμόσει στην πράξη, και μάλιστα όχι με σκοπό να τα απολαύσει ο ίδιος, αλλά να προσφέρει τον καρπό της γνώσης του για το καλό της ανθρωπότητας. Να δώσει, δηλαδή, σε όλη την ύπαρξη του μια διάσταση ηθικής προόδου, που συνοψίζεται στις λέξεις αλτρουισμός και υπηρεσία στην ανθρωπότητα.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Μπλαβάτσκυ στο Κλειδί της Θεοσοφίας, «κάθε άνθρωπος, οφείλει να αρχίζει την έρευνα του εαυτού του και να κάνει τον τίμιο ισολογισμό των υποκειμενικών του αποκτημάτων. Όσες κακίες κι αν βρει, όση φθορά και αν ανακαλύψει, η σωτηρία είναι πάντοτε δυνατή, φτάνει να το θέλει σοβαρά. Αρκετό καιρό οι άνθρωποι παρασύρθηκαν από ψευδαπάτες. Ας γκρεμίσουν τώρα τα είδωλα τους, ας ελευθερωθούν από τις πλάνες και ας εργαστούν για τον εαυτό τους. Ας μην σας ξεγελάσει η λέξη, με αυτό εννοούμε ότι όποιος φροντίζει τον εαυτό του και μόνο, καλύτερα να μην κάνει τίποτε. Ας δουλέψει καλύτερα για τους άλλους, για όλους. Σε κάθε άνθος αγάπης και ευσπλαχνίας που θα φυτεύει στον κήπο του συνανθρώπου του, κάποιο ζιζάνιο θα ξεριζώνεται από το δικό του. Με αυτόν τον τρόπο ο κήπος των Θεών (η ανθρωπότητα) θα ανθίσει ολόκληρος, σαν το ρόδο. Όλες οι ιερές γραφές, όλες οι θρησκείες διατυπώνουν με πολλή σαφήνεια αυτήν την άποψη».
Είναι σαφές λοιπόν, ότι ο στόχος μας του να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας προϋποθέτει γνώση αλλά και πράξη διοχετευμένη μέσα από μια «Ηθική ζωή».
Κυριακή 9 Μαρτίου 2014
~Leo Buscaglia~
γιατί εμένα με κεντρίζει το απροσμέτρητο.
Με κεντρίζουν τα όνειρα, όχι μόνο αυτό που είναι μπροστά μου.
Δε δίνω δεκάρα γι’ αυτό που βρίσκεται μπροστά μου.
Αυτό το βλέπω.
Αν θες να περάσεις τη ζωή σου μετρώντας το,
είναι δικαίωμά σου, εμένα όμως με ενδιαφέρει αυτό που βρίσκεται πιο έξω.
Υπάρχουν τόσα που δε βλέπουμε, δεν πιάνουμε, δε νιώθουμε, δεν καταλαβαίνουμε.
~Leo Buscaglia~
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)